Pfft, als ik aan kinderen in de klas vertel dat we een begin gaan maken met 'breuken', dan krijg ik daarop de volgende reacties: "Dat vind ik moeilijk.", "Breuken zijn saai.", "Ik ga dit nooit leren." en meer van dit soort uitspraken.
Ergens logisch natuurlijk, want als er tegen mij gezegd zou worden: "Zo, we gaan nu beginnen met het verwisselen van een band", dan zou ik ook meteen in de stress schieten, want hoe moet dat dan en wat heb ik ervoor nodig?
Kinderen reageren net zo. En zeg nu zelf, wat zegt het woord 'breuken' nou? Toch niks?
Daarom ben ik het anders gaan aanpakken. Wat weet een kind er al van? De meesten bitter weinig, je zag vertwijfeling alom.
"Wat ga je doen als je meer wilt weten over bijv. een walvis?" Hoppa, vingers gingen omhoog. "Internet, bieb, mobiel, aan anderen vragen, informatie zoeken..."
Dus dán weten kinderen wel hoe ze aan informatie moeten komen. Waarom dan ook niet wat 'breuken' betreft?
Ze hun gang laten gaan en allerlei informatie omtrent breuken (waaronder ook deelsommen, kommagetallen e.d. meer) op de muren laten plakken; complete 'breukenmuur'.
Schitterend om te zien én na deze introductie dat ze zélf op zoek mochten gaan: "Dit is leuk!", "Oh, zijn dat nu breuken?", "Nou, dat kan ik ook wel."
Dus breuken lastig? Niet als je er samen mét en vóór het kind de juiste betekenis aan kunt geven.
Op die manier werk ik in mijn praktijk Onderwijscoaching Jong Geleerd – Passend, creatief, inventief en gericht op aanpak behorend bij het kind.
Want ieder kind is toch uniek?
Maak er een mooie dag van👍😃
Groetjes van Arlette